Spoedhereniging voor terminale Syrische vader

Kort nadat een Syrische vader aankomt in het azc in Almelo, wordt hij ziek. De diagnose slaat in als een bom, bij hemzelf en bij zijn vrouw en drie kinderen die op dat moment nog vierduizend kilometer verderop in Libanon verblijven: longkanker in een vergevorderd stadium. In de dagen erna laten alle betrokken organisaties zich van hun meest menselijke kant zien. VluchtelingenWerk-vrijwilliger Harry Becking: ‘Het is een intens verdrietig verhaal, maar wel één met een mooi randje.’

Slecht nieuws in het azc

Veel vaders vluchten in hun eentje vooruit, zodat hun kinderen geen levensgevaarlijke en dure reis hoeven te maken. Zo ook de Syrische man die vorig jaar in azc Almelo arriveert. Zijn vrouw en drie kinderen zijn nog in Libanon en wachten tot hun echtgenoot en vader door de asielprocedure heen is. Maar nog voordat de vader zijn interviews heeft met de IND, wordt hij erg ziek. Het blijkt vergevorderde longkanker te zijn. Het nieuws slaat enorm in: bij hem en zijn gezin dat op dat moment nog vierduizend kilometer verderop zit.

‘Omdat hij nog geen verblijfsvergunning had, konden we geen normale gezinsherenigingsprocedure starten,’ vertelt VluchtelingenWerk-vrijwilliger Harry Becking. ‘Bovendien duurt een gezinsherenigingstraject vaak minimaal een half jaar en die tijd was er simpelweg niet meer.’ Daarom dient Harry samen met zijn teamleider een aanvraag in voor een spoedvisum. Het is op een vrijdag dat Harry de IND-ambtenaar mailt dat de prognose is verslechterd, de maandag daarop krijgt hij al een reactie terug met goed nieuws. Harry: ‘De IND had direct een afspraak geregeld op de Nederlandse ambassade in Libanon. Nog eens twee dagen later was alles geregeld en zaten drie tienerkinderen en hun moeder in het vliegtuig, op weg naar hun vader en echtgenoot in Nederland. Dat was ongelooflijk fijn. Voor de stervende vader was het een enorme opluchting om te weten dat zijn gezin bij hem zou zijn.’

‘Rust tijdens zijn laatste weken’

Ondertussen zorgt het COA ervoor dat zijn vrouw en kinderen in azc Almelo mogen verblijven, ondanks het feit dat er nog geen asielaanvraag ligt voor het gezin. Omdat de vader zijn gezin veilig wil achterlaten, reist Harry in de dagen erna met de kinderen en hun moeder naar Ter Apel om voor hen een asielaanvraag in te dienen. Ook nu gaat het snel en hoort het gezin niet lang daarna dat ze in Nederland mogen blijven. ‘Wonderen bestaan nog’, vertelt Harry met een glimlach.

In het azc staat iedereen om dit gezin heen, vertelt hij. ‘Elke dag komen een thuiszorgmedewerker en de dokter langs op het azc. Zijn medebewoners tillen hem naar het toilet, er is een Syrisch-orthodoxe priester ingeschakeld en ook de begeleiders van COA zorgen enorm goed voor hem. Iedereen doet wat hij kan in deze laatste weken. Toen hij aangaf een bepaalde taart heel lekker te vinden, heeft een Syrische bakker uit Enschede die speciaal gebakken voor hem. Het is een intens verdrietig verhaal, maar wel één met een mooi randje. Ik ben heel dankbaar dat we deze man de rust met zijn gezin kunnen geven voordat hij straks zijn ogen sluit.’

Noot van de redactie: Op 25 maart overleed de Syrische man, een paar uur nadat de IND zijn verblijfsdocument aangetekend naar hem had opgestuurd.